ONTSTUIVING  
    Tot het waait, zeg ik niks!
(Bob Dylan)
Laat ik zeggen dat het briest in het bos, daar er duidelijk wordt
verplaatst met lucht, op waaimanier. Of er sprake is van
spoorvoortgang? Alles blijft vluchtig weliswaar, maar elke uitdrukking is
toch weer een nieuwe indruk. Dus ja hoor! het is zoet schudden met de
lamellen, wij waaien er hoe dan ook van los, van de briesende
waaibomenwind. Ik stuif dus sporen van steel naar omtrek, druk uit
mijzelf in dit bos (berken, elzebomen, algemeen loof- en naaldwerk
alsmede) want, ja hoor es nogmaals ten tweede, de windkunstelingen
weten dat een boleet naar vreemde wind gezet geen macht meer heeft
over uitdruk en instuif.
Het wordt een angstige boel in het bos als er zomaar briesend op een
indruk van je eigens in deze omgeving wordt gestaan. Kon ik mij maar
in een kring van traliezwammen laten sluiten, ter bescherming van mijn
boletenbuizen, nu ik vrees dat mij toch iets ontstoven is.